NIEMAND BLIJFT ACHTER!
We vechten voor iedereen!

Kuur na mRNA vaxxinazis (dus ook NA het nieuwe griepvaxxin)!

Ik vertrouw op de wetenschap!
Maar,
chantage is geen wetenschap,
censuur is geen wetenschap,
fake data is geen wetenschap,
manipuleren van gegevens is geen wetenschap,
vervalste studies zijn geen wetenschap,
angstporno verspreiden is geen wetenschap!
VERTEL ME:
WAAR BLIJFT DE WETENSCHAP!
Door mijn aanvaring met 'Joost' naar de hoogste waarschijnlijkheid een SPOOK van de staat die rond aan het zwerven was in een of andere Telegramkanaal, kwam ik tot de overtuiging dat ik toch iets meer gefundeerd moest zijn over de munitievoorraden van Rusland en de productiecapaciteit aldaar, tegenover deze van de NAVO met name Amerika, omdat het energietekort in de EU en Amerika zowat alle energieverslindende bedrijven heeft gehalveerd of platgelegd!

Zelfs Verhofstadt is er nu 'al' achter dat de sancties tegen Rusland averechts werken voor de EU en haar bevolkingen van de verschillende staten! Wat Verhofstadt betreft een grote muil maar weinig tot geen verstand! AMAAI! EN DIE HEEFT HET 'AL' DOOR! Het is nu wachten op de 'mening' van de geestelijk gestoorde von der Leyen als ongekozen 'president' van deze nooit door het volk verkozen Europese Commissionaire Rattenplaag!

De oorlog in Oekraïne heeft bewezen dat het tijdperk van industriële oorlogsvoering nog steeds aanbreekt. Het massale verbruik van uitrusting, voertuigen en munitie vereist een grootschalige industriële basis voor bevoorrading. De inspanning om deze legers te bewapenen, te voeden en te bevoorraden is een monumentale taak. De bevoorrading van munitie is bijzonder zwaar. Voor Oekraïne wordt deze taak verergerd door Russische 'deep fire'-capaciteiten, die gericht zijn op de Oekraïense militaire industrie en transportnetwerken door het hele land. Het verbruik van munitie en apparatuur in Oekraïne kan alleen worden volgehouden door een grootschalige industriële basis.

Deze realiteit zou een concrete waarschuwing moeten zijn voor westerse landen, die de militaire industriële capaciteit hebben teruggeschroefd en schaal en effectiviteit hebben opgeofferd voor efficiëntie. Het Westen heeft misschien niet de industriële capaciteit om een ​​grootschalige oorlog te voeren. Als de Amerikaanse regering van plan is om opnieuw het arsenaal van de democratie te worden, dan moeten de bestaande capaciteiten van de Amerikaanse militair-industriële basis en de fundamentele veronderstellingen die de ontwikkeling ervan hebben gestimuleerd, opnieuw worden onderzocht.

Schatten van het munitieverbruik

Er zijn geen exacte gegevens over het munitieverbruik beschikbaar voor het conflict tussen Rusland en Oekraïne. Geen van beide regeringen publiceert gegevens, maar een schatting van het Russische munitieverbruik kan worden berekend aan de hand van de officiële gegevens van vuurmissies die het Russische Ministerie van Defensie tijdens zijn dagelijkse briefing heeft verstrekt.

Hoewel deze aantallen tactische raketten combineren met conventionele, harde artillerie, is het niet onredelijk om aan te nemen dat een derde van deze missies werd afgevuurd door rakettroepen, omdat ze een derde vormen van de artilleriemacht van een gemotoriseerde geweerbrigade, terwijl twee andere bataljons buizen zijn. Artillerie. Dit suggereert 390 dagelijkse missies afgevuurd door buisartillerie. Elke buisartillerieaanval wordt uitgevoerd door een batterij van in totaal zes kanonnen. Door uitval in gevechten en onderhoud zal dit aantal waarschijnlijk tot vier worden teruggebracht. Met vier kanonnen per batterij en vier patronen per kanon vuurt de buisartillerie ongeveer 6.240 patronen per dag af. We kunnen een extra verspilling van 15% schatten voor patronen die op de grond waren geplaatst maar werden achtergelaten toen de batterij zich haastte zich te verplaatsen, patronen die werden vernietigd door Oekraïense aanvallen op munitiestortplaatsen, of kogels afgevuurd maar niet gerapporteerd aan hogere commandoniveaus. Dit aantal komt uit op 7.176 artillerierondes per dag.

Opgemerkt moet worden dat het Russische Ministerie van Defensie alleen melding maakt van vuurmissies door troepen van de Russische Federatie. Deze omvatten geen formaties uit de separatistische republieken Donetsk en Luhansk, die als verschillende landen worden behandeld. De cijfers zijn niet perfect, maar zelfs als ze er 50% naast liggen, verandert dat niets aan de algehele logistieke uitdaging.

De capaciteit van het Westen

De winnaar in een langdurige oorlog tussen twee bijna gelijkwaardige machten is nog steeds gebaseerd op welke kant de sterkste industriële basis heeft. Een land moet ofwel de productiecapaciteit hebben om enorme hoeveelheden munitie te bouwen, ofwel andere productie-industrieën hebben die snel kunnen worden omgezet in munitieproductie. Helaas lijkt het Westen dat ook niet meer te hebben.

Momenteel verkleinen de VS hun voorraden artilleriemunitie. In 2020 daalden de aankopen van artilleriemunitie met 36% tot $ 425 miljoen. In 2022 is het plan om de uitgaven voor 155 mm artilleriemunitie terug te brengen tot $ 174 miljoen. Dit komt overeen met 75.357 M795 basis 'domme' munitie voor reguliere artillerie, 1.400 XM1113 stuks voor de M777 en 1.046 XM1113 stuks voor Extended Round Artillery Cannons. Ten slotte is er $75 miljoen gereserveerd voor Excalibur-precisiegeleide munitie die $176.000 per stuk kost, dus in totaal 426 stuks. Kortom, de jaarlijkse artillerieproductie van de VS zou in het gunstigste geval slechts 10 dagen tot twee weken strijd in Oekraïne duren. Als de aanvankelijke schatting van het aantal afgevuurde Russische granaten meer dan 50% bedraagt, zou de geleverde artillerie slechts met drie weken worden verlengd.

De VS is niet het enige land dat voor deze uitdaging staat. In een recent oorlogsspel waarbij Amerikaanse, Britse en Franse troepen betrokken waren, hadden Britse troepen na acht dagen nationale voorraden kritieke munitie uitgeput.

Helaas is dit niet alleen het geval bij artillerie. Anti-tank geschut zoals Javelins en luchtverdediging zoals Stingers zitten in hetzelfde schuitje. De VS verscheepten 7.000 Javelin-raketten naar Oekraïne - ongeveer een derde van hun voorraad - en er zullen nog meer zendingen volgen. Lockheed Martin produceert ongeveer 2.100 raketten per jaar, terwijl dit aantal pas binnen een paar jaar kan oplopen tot 4.000. Oekraïne beweert elke dag 500 Javelin-raketten te gebruiken. Dus in minder dan een week verbruikt Oekraïne een ganse Amerikaanse jaarproductie van deze anti-tankmunitie!

De uitgaven aan kruisraketten en ballistische raketten voor deze 'schermutseling' (het is geen oorlog want die werd nooit verklaard wat volgens Internationaal Recht MOET) zijn net zo enorm. De Russen hebben tussen de 1.100 en 2.100 raketten afgevuurd. De VS kopen momenteel jaarlijks 110 PRISM-, 500 JASSM- en 60 Tomahawk-kruisraketten, wat betekent dat Rusland in drie maanden van strijd vier keer de jaarlijkse raketproductie van de VS heeft verbrand. Het Russische productietempo kan alleen worden geschat. Rusland begon in 2015 met de productie van raketten in beperkte initiële runs, en zelfs in 2016 werden de productieruns geschat op 47 raketten. Dit betekent dat het slechts vijf tot zes jaar volledige productie had.

De veronderstelling dat er meer dan 4.000 kruis- en ballistische raketten in de Russische inventaris zijn, is redelijk. Deze productie zal ondanks westerse sancties waarschijnlijk toenemen. In april kondigde ODK Saturn, dat Kalibr-raketmotoren maakt, nog eens 500 vacatures aan.

Gebrekkige aannames - De eerste belangrijke aanname over de toekomst van gevechten is dat precisiegeleide wapens het totale munitieverbruik zullen verminderen doordat er slechts één stuk munitie (raket) nodig is om het doelwit te vernietigen. De oorlog in Oekraïne daagt deze veronderstelling uit. Veel 'domme' indirecte vuursystemen bereiken een grote mate van precisie zonder nauwkeurige begeleiding, en toch is het totale munitieverbruik enorm. Een deel van het probleem is dat de digitalisering van wereldkaarten, gecombineerd met een enorme wildgroei aan drones, geo-locatie en targeting met grotere precisie mogelijk maakt, waarbij video het vermogen aantoont om eerste treffers te scoren door indirect te vuren.

De tweede cruciale aanname is dat de industrie naar believen kan worden in- en uitgeschakeld. Er is maar één klant in de VS voor artilleriegranaten: het leger. Zodra de bestellingen binnenkomen, moet de fabrikant productielijnen sluiten om kosten te besparen om in bedrijf te blijven. Kleine bedrijven kunnen volledig sluiten. Het genereren van nieuwe capaciteit is een grote uitdaging, vooral omdat er zo weinig productiecapaciteit over is om geschoolde werknemers aan te trekken en het lang duurt om nieuw personeel op te leiden. De problemen met de toeleveringsketen zijn ook problematisch omdat subcomponenten kunnen worden geproduceerd door een onderaannemer die ofwel failliet gaat, met verlies van bestellingen of herinrichtingen voor andere klanten of die afhankelijk is van onderdelen uit het buitenland, mogelijk uit een vijandig land.

China's bijna-monopolie op zeldzame aardmetalen vormt hier een voor de hand liggende uitdaging. De productie van Stinger-raketten zal pas in 2026 worden voltooid, deels vanwege een tekort aan onderdelen. Amerikaanse rapporten over de industriële defensiebasis hebben duidelijk gemaakt dat het opvoeren van de productie in oorlogstijd een uitdaging, zo niet onmogelijk kan zijn vanwege problemen met de toeleveringsketen en een gebrek aan opgeleid personeel als gevolg van de degradatie van de Amerikaanse productiebasis.

Zoals eerder ter sprake gekomen in voorgaande artikelen durf ik nu te beweren dat Rusland raketten, artilleriegranaten en raketten PLUS hypersonische raketten, met een snelheid van 1,7 miljoen granaten PER JAAR produceert. En dat is het al sinds 2010. Rusland gebruikt artilleriegranaten en raketten met een hoeveelheid van 30.000 tot 50.000 PER DAG. Oekraïne gebruikte ongeveer 6.000 granaten per dag. In paniek vroeg het Pentagon eind augustus aan munitiefabrikanten om 12.000 granaten per maand te produceren. Het is twijfelachtig of deze bestelling binnenkort kan worden uitgevoerd.

Ten slotte is er een aanname over het totale munitieverbruik. De Amerikaanse regering heeft dit aantal altijd laag gehouden. De oorlog in Oekraïne toont aan dat oorlog tussen gelijkwaardige of bijna-gelijke tegenstanders het bestaan ​​vereist van een technisch geavanceerde, massale productiecapaciteit in het industriële tijdperk. De Russische aanval verbruikt munitie met snelheden die de Amerikaanse prognoses en munitieproductie enorm overtreffen. Deze situatie is bijzonder kritiek omdat achter de Russische invasie het meest productieve land van de wereld staat:

China.
Terwijl de VS steeds meer van hun voorraden beginnen uit te geven om Oekraïne in de oorlog te houden, moet China Rusland nog indien nodig enige zinvolle militaire hulp bieden. Het Westen moet ervan uitgaan dat China niet zal toestaan ​​dat Rusland wordt verslagen, vooral vanwege een gebrek aan munitie.

In het licht van het bovenstaande, als deze oorlog voortduurt in 2023, zal er een punt worden bereikt waarop de NAVO geen conventionele wapens meer heeft. Op dit punt zullen de gekken in Amerika, vooral de familie Rockefeller, kernwapens gaan gebruiken.
In de nucleaire oorlog zullen de VS de eersten zijn die kernwapens gebruiken.

Nucleaire confrontatie

De wereld is op weg naar een nucleaire confrontatie tussen de VS-NAVO en Rusland, met veel te weinig stemmen in het Westen die protesteren en alternatieven eisen. Het is alsof de wereld in twee parallelle universums leeft.

Aan de ene kant zijn de leidende kringen van Rusland er volledig van overtuigd dat de westerse NAVO-structuur erop uit is Rusland in zijn geheel te vernietigen, aan stukken te scheuren en te 'dekoloniseren'. De gewelddadige confrontatie tussen Rusland en het Westen stelt de ultieme vraag:

"zal Rusland deze strijd overleven of zal deze definitief en onomkeerbaar verdwijnen. Er staat een grote oorlog voor de deur."

In het 'andere' universum zijn de NAVO en het Westen vastbesloten om de oorlog in Oekraïne te gebruiken om hun decennia-oude agenda van het 'dekoloniseren' of volledig uiteenvallen van Rusland in machteloze staatjes door te drukken - een beleid dat Zbigniew Brzezinski en andere Londense troeven lang hebben nageleefd en verdedigd. Ze hebben het afgelopen jaar herhaaldelijk verklaard, met de dag luider, dat ze volledig bereid zijn kernwapens te gebruiken om Rusland te dwingen zich terug te trekken en te capituleren.

We hebben twee hogesnelheidstreinen - nucleaire treinen - die op elkaar af komen, en er zal een treinwrak zijn, tenzij dit in de komende weken tot maanden wordt gestopt.

Nu Rusland de 4 provincies in Rusland heeft opgenomen, zullen ze vanaf dat moment ook worden beschouwd als onderdeel van Rusland - en als zodanig worden verdedigd door Moskou. En het Westen zal machteloos zijn om er iets aan te doen, tenzij juist die idioten besluiten om nucleair te worden.

Vervolg

Hoe zal dit allemaal eindigen? Vanaf het begin heb ik geloofd dat dit allemaal zal eindigen met de Russische overwinning. Momenteel riskeren Midden- en West-Europa 'Donbassisering' als gevolg van Amerikaanse eisen voor absolute gehoorzaamheid aan hun anti-Russische tirannie, bekend als 'sancties'. Dit betekent dat Midden- en West-Europa, dat door de NAVO is gevormd, gedeïndustrialiseerd, verarmd, koud, hongerig en ook weerloos zal worden, aangezien hun wapens in de Oekraïne zullen zijn vernietigd. Het is echter pas op dat dieptepunt dat ze beginnen te begrijpen dat hun toekomst niet aan de andere kant van de Atlantische Oceaan ligt, maar naast de deur, met Oost-Europa en Eurazië, de toegangspoort tot Aziatische groei en welvaart.

Zeven miljard van de acht miljard mensen van de wereld, 87,5% van de planeet, wachten op de dag van vrijheid van het westerse imperialisme, uitbuiting en nucleaire dreigingen, strevend naar menselijkheid, waarheid, gerechtigheid en welvaart. Hun enige hoop is de komende Russische overwinning op de VS. Als dat er eenmaal is, zal veel weer op zijn natuurlijke plek vallen. Azië met China en India, Afrika, Latijns-Amerika en alle westerse volkeren (eigenlijk West- en Midden-Europa, Noord-Amerika en Oceanië), zo lang onderdrukt door de sombere duisternis van de feodale westerse elite, zullen in de Russische voetsporen kunnen treden en, aanvankelijk verblind, het heldere daglicht van de vrijheid binnen lopen. Al met al is het duidelijk dat we ons momenteel in de overgangsperiode bevinden naar een nieuwe fase van de oorlog, met een grotere inzet van Russische strijdkrachten, uitgebreidere regels voor het optreden en een grotere intensiteit die opdoemt.

Wie verwacht dat de oorlog tijdens de winter zal vertragen, komt voor een verrassing te staan. Rusland gaat een laat winteroffensief lanceren en aanzienlijke winst boeken. De boog van krachtopwekking (zowel de toenemende krachtaccumulatie van Rusland als de degradatie van Oekraïne) valt samen met de komst van koud weer. Laten we een korte opmerking maken over vechten in de kou. Rusland is perfect in staat om effectieve operaties in de sneeuw uit te voeren. Het winterweer is om meerdere redenen juist gunstig voor een Russisch offensief. Een van de paradoxen van militaire operaties is dat vriesweer de mobiliteit juist vergroot – voertuigen kunnen vast komen te zitten in de modder, maar niet op bevroren grond.

---